ROZDZIAŁ 3.

Dziewczyna obniżyła broń. Mimo wielkiej nienawiści jaką miała w sobie postanowiła posłuchać, co  takiego ma on jej do powiedzenia. W końcu bez powodu tutaj nie przyszedł. Jednak Eliza postanowiła, mimo wszystko, zachować ostrożność, dlatego też wyjęła z kieszeni krótkofalówkę, po to aby skontaktować się z Joshem w razie problemów. 

- Skoro jesteś sam, to po co tu przyszedłeś ? - zapytała ciekawa odpowiedzi.

- Często tu przychodzę - zaczął obcy. - Nie wiedziałem, że teraz tu mieszkacie - dokończył bez zastanowienia. 

- Po co ? - Eliza zadała kolejne pytanie.

- Pewnie uważasz mnie za potwora, ale dla mnie ta cała sytuacja z zawładnięciem Ziemią, też jest ciężka. To jest jedyne miejsce, w którym można przemyśleć kilka spraw.

Dziewczyna nie wierzyła w słowa, które przed chwilą usłyszała. Zawsze twierdziła, że Folgowie to maszyny stworzone tylko i wyłącznie do zabijania. Przecież oni nie mieli uczuć. Nie mogła się poddać byle jakim opowiadaniom, że jest się dobrym i że tak na prawdę to wszystko co się tutaj dzieje to nie ich wina. Właśnie przez to nienawidziła obcych jeszcze bardziej. Za te wszystkie strasznie rzeczy obwiniali ludzi, że niby są słabą rasą, która nie poradziłaby sobie bez ich pomocy. 

- Wynoś się ! - krzyknęła. - Bo jeszcze zaraz zmienię zdanie i cię zabiję ! - wykrzyczała unosząc broń na wysokość klatki piersiowej. 

Nieznajomy od razu odwrócił się na pięcie kierując kroki do lasu. 

- Przepraszam - powiedział cicho uciekajac. 

Jednak Eliza nie usłyszała jego przeprosin. Właściwie nic by one dla niej nie znaczyły. To były tylko puste słowa, a ona była zbyt zdenerwowana, żeby się na tym skupiać. O mały włos zaufałaby jednemu z Folgów narażając pozostałych ze Stowarzyszenia na niebezpieczeństwo. Była na siebie wściekła. Nienawidziła siebie za to. Dalej wyrzucałaby sobie popełniony błąd i to jaka była bezmyślna, jednak jej przemyślenia przerwał Josh, który z bronią w gotowości podbiegł do dziewczyny. Ona natomiast spojrzała na niego ze zdziwieniem. 

- Co się stało ? - zapytał. - Słyszałem jak krzyczałaś. 

- Nie... - odpowiedziała, po krótkim namyśle. 

Nie chciała informować chłopaka o wydarzeniu, które przed chwilą miało miejsce, dlatego odpowiedziała mu wymyślając spontanicznie jakąś wymówkę. 

- Jakiś owad przelatywał i tak jakoś przestraszyłam się - spojrzała na chłopaka siląc się na uśmiech. - A jak tobie idzie ? Żadnych problemów ?

- Świetnie - odpowiedział zaskoczony Josh. - Jak na razie spokój. 

- To dobrze. 

W tym momencie chłopak odwrócił się, by wrócić na drugą stronę budynku. Gdy zrobił kilka kroków odwrócił się spoglądając w stronę dziewczyny. 

- Pamiętaj, że możesz na mnie liczyć. W końcu po coś dostałaś tą krótkofalówkę - po tych słowach uśmiechnął się. - Poza tym zostało już nie wiele czasu naszej warty. 

Po tych słowach kontynuował swoją drogę, na drugą stronę domku. Po chwili zniknął z oczu dziewczyny. Dalszą cześć warty Eliza spędziła na długich przemyśleniach na temat Folga, który ją odwiedził. Na jej szczęście reszta nocy odbyła się bez zbędnych wizyt. W końcu zaczęło pojawiać się słońce wychodzące znad horyzontu. Nadchodził kolejny dzień, a w związku z tym nadeszła pora zmiany warty. Tym razem przejęli ją Jonatan i Helena, a dwójka ich poprzedników w końcu mogła odpocząć i się przespać w spokoju i ciszy. Oczywiście to drugie zdecydowanie Elizie nie wychodziło. Nie mogła zmrużyć oczu. Gdy tylko je zamykała od razu powracał do niej obraz ostatniej nocy. Postanowiła opowiedzieć o wszystkim Klarze - jej najlepszej przyjaciółce. Ona od razu jak usłyszała całą opowieść strasznie się rozkręciła. W jej oczach pojawiły się iskierki zaciekawienia. 

- Jakie to by było romantyczne jakbyście byli razem - zaczęła. - Tak na pograniczu dwóch światów. Bylibyście jak Bella i Edward - opowiadała jak najęta, co ledwo łapiąc oddech. 

- Nie przesadzaj. Przyszedł do mnie jakiś obcy, żeby sobie pomyśleć, a ty już mi układasz związki. Nie chcę go już więcej spotkać. Nie marzą mi się żadne romanse, przynajmniej nie z nim - odpowiedziała ze złością Eliza.

- Ale przecież sama mówiłaś, że miał piękny niski ton głosu i cudowną chłopięcą urodę. Przecież to są rzeczy, które ci się strasznie podobają u facetów. Co nie ? - Klara zadała jej pytanie nie oczekując odpowiedzi. - Ciekawa jestem jak zareaguje na to Josh. O ! - wykrzyknęła i entuzjastycznie podskoczyła. - Jeszcze się o ciebie pobiją. 

- Jeszcze tego by mi brakowało, jakbym nie miała dość problemów. Skończ już z wymyślaniem bajek - powiedziała uśmiechając się do przyjaciółki. 

- Każda dziewczyna o takim czymś marzy. O cudownej, magicznej miłości. Tym bardziej, że teraz takie coś się dzieje na świecie. Moglibyście być dla nas zbawieniem.

- Jakoś nie uśmiecha mi się dołączenie do Folgów. Moim zadaniem jest z nimi walczyć, a nie do nich dołączać. 

- Oj dobrze, dobrze - powiedziała Klara tuląc przyjaciółkę. - Dla nas wszystkich to życie jest do bani, ale czasem warto mieć jakieś ciekawe marzenia i pragnienia.

Mijały kolejne dni i noce. Za każdym razem dwie osoby sprawowały warte pilnując domu przed atakiem obcych. Na szczęście nie było żadnych z nimi problemów. Właściwie Folgowie wcale się nie pojawili. Eliza na darmo obawiała się, że nieznajomy przyprowadzi do nich pozostałą zgraję obcych, a oni zabiją wszystkich należących do Stowarzyszenia lub zawładną ich mózgami. 

W koncu pewnego dnia Josh nakazał wszystkim przyjść do głównej sali, czyli największego pokoju znajdującego się w budynku. Po chwili wszyscy ludzie byli już na miejscu. 

- Jak wiecie Albert nie przyjechał tutaj z nami. Dostał on przydzielone zadanie, o którym wam nie wspomniałem, ponieważ nie chciałem robić nikomu zbędnych nadziei - powiedział Josh spoglądając na zgromadzony przed nim mały tłum, który po tych słowach zaczął między sobą szeptać. 

Wszyscy zastanawiali się jakie to zadanie dostał Albert. 

- Może niech on wam wszystko opowie - dokończył Josh wskazując ręką na drzwi znajdujące się po prawej stronie, z których wyszedł pewien mężczyzna.

Miał on około czterdziestu lat i lekko siwiejącą czuprynę. Był nie za wysoki. Właściwie to sprawiał wrażenie miłej osoby i taki też był. Od zawsze przyjaźnił się z ojcem Josha, który właśnie jemu powierzył on swojego jedynego syna.  

- Witam was - powiedział uśmiechając się do reszty. - Spokojnie. Za chwile dowiecie się o co chodzi. Wraz z Joshem wymyśliliśmy plan. Gdy wyjechaliście z bunkrów, ja również miałem za wami podążyć, tak abym nie został zauważony. No i udało mi się, ponieważ nikt z was się nie zorientował, że siedzę wam na ogonie - w tym momencie zaczął się śmiać.

- I to wszystko ? - wykrzyknął ktoś z tłumu.

Ten głos z pewnością należał do Swena, który nie pałał zbytnią sympatią do Alberta.

- To dopiero początek chłopcze - powiedział Albert kontynuując opowieść. - Gdy już dotarliście do miasta, a ja wraz z wami zatrzymaliście się na środku skrzyżowania czekając na znak Josha, on natomiast czekał aż ja dam mu znak - w tym momencie spojrzał na Josha, który stał obok niego. Musiałem bowiem zająć odpowiednie miejsce. Schowałem się obok Kwatery. Kiedy zaczęliście atakować Folgów ja wślizgnąłem się do budynku, aby sprawdzić co takiego znajduje się w środku, że aż tal tej Kwatery strzegą. W jednym z wielu pomieszczeń znajdujących się w budynku znalazłem ogromną maszynę, przy której znajdowało się czterech Folgów. Niestety nie mogłem się dowiedzieć, jakie ma ona dla nich znaczenie oraz do czego służy i jak działa, ponieważ jeden z obcych zauważył mnie, jak zaglądam przez drzwi. Na początku chcieli mnie zabić, jednak potem zjawił się ich przywódca i powiedział, ze mają mnie zamknąć. Mieli nadzieję, że wrócicie po mnie, a wtedy oni spokojnie będą mogli was zabić. Jednak zapomnieli o tym, aby mnie przeszukać. Miałem przy sobie krótkofalówkę, dzięki której mogłem kontaktować się z Joshem, który był tutaj z wami. Wczoraj udało mi się uciec. Byłem strasznie wykończony, ale mimo to dotarłem do was. Oczywiście dzięki pomocy tego chłopaka - wskazał w tym momencie na Josha. - Teraz czuję się świetnie.

Wszyscy znajdujący się w pokoju zaczęli spoglądać po sobie oczekując jakiejś reakcji po pozostałych. W tym momencie głos przejął Josh.

- Głównie chodzi nam o maszynę, którą zobaczył Albert. Wiemy, że ma ona duże znaczenie dla Folgów, dlatego musimy ją zniszczyć. 

Cześć. Jest to jeden z nudniejszych rozdziałów, ale zapowiadam, ze od przyszłego rozdziału zacznie się prawdziwa jazda. Dowiemy się, kim jest Folg, który odwiedził Elizę. Zapraszam was również do obejrzenia zwiastunu opowiadania, który znajdziecie w zakładce po prawej stronie. Oczywiście zachęcam do komentowania, ponieważ to strasznie motywuje. :)